Auteursarchief: Barbaramama

“Ze is zo gewoon gebleven”

Pas geleden werd in benaderd of ik een interview wilde geven voor in het vakblad voor Verpleegkundigen en Verzorgenden (V&VN) en dat wilde ik wel. Ik zal in de komende rubriek ” Jij maakt het verschil” staan.
Jeetje, maak ik een verschil? Uiteraard slaat de onzekerheid toe…
Ik ben maar een “gewone pleeg” maar doordat ik mezelf op social media begeef spring ik in the picture. Al maanden sta ik bijvoorbeeld op nummer 1 in de lijst Top 100 Verpleegkundigen op Twitter en sinds kort ben ik naast mijn Barbaramama blog een tweede blog begonnen:
Zal me een zorg zijn!

Daar schrijf ik blogjes over mijn werk als Verpleegkundige. Mocht je iets met het vak hebben, of gewoon nieuwsgierig zijn, dan nodig ik je graag uit om eens een kijkje te komen nemen.

Afijn, vanmorgen kwam er dus een heuse fotograaf bij mij thuis en werd er een fotoshoot gemaakt. Aanstaande vrijdag wordt het interview afgenomen; reuze spannend!

Voor eventjes voelde ik mij een filmster.
En alhoewel ik het een hele leuke ervaring vond, benijd ik mensen die vaker een fotoshoot hebben helemaal niet. Laat mij maar lekker, in een wit uniform, aan een bed staan! 😉

IMG_1365

IMG_1367

IMG_1364

IMG_1363

IMG_1366

IMG_1368

Je ziet het, het was een serieuze aangelegenheid ;))

Over muziek en jeugdtrauma’s

Al dagen ben ik in de ban van M U Z I E K
Ik geniet me suf van de top 2000. Wat ik niet begrijp hè, waarom draaien ze niet het hele jaar door de top 2000, 5000 of 10.0000? Wat een prachtige muziek komt er voorbij. Ook nummers waarvan ik denk ” Hoe kan iemand dáár nou op gestemd hebben?” Nummers die ik zelfs nog helemaal nooit gehoord heb. Nu is dat niet zo verwonderlijk want op zich ben ik geen geboren muziekkenner, of zelfs liefhebber. Volgens sommigen heb ik zelfs een vreselijke muzieksmaak. Ik denk dat ik niet eens een “muzieksmaak” heb. Ik hou van alles wel een beetje. Van klassiek tot heavy metal en alles wat ertussenin zit, zeg maar.

Muziek heeft bij mij ook veel met nostalgie te maken. De herinneringen aan vroeger komen weer levend tevoorschijn bij het horen van muziek. Dus de afgelopen dagen (met de top2000) kan ik mijn hart ophalen. Zo dacht ik terug aan mijn vader, die met zijn wielrennershandschoenen achter het stuur zat, op weg naar onze vakantie in Frankrijk. Uit de autoradioluidsprekers galmde Mark Knopfler van de Dire Straits met Sultans of swing

Ik zal niet al mijn herinneringen met jullie delen maar John Denver met Calypso is er ook eentje. Ik herinner mij dat ik achterin de auto zat bij mijn moeder. Ik was denk ik een jaar of 4 of 5 en volgens mijn moeder zong ik heel hard mee. Ik vond het prachtig!

Al een jaar of 2 heb ik een grote wens; een old fashion, retro, vintage pick-up!
Ik wil weer een pick-up met langspeelplaten. Platen met hoezen als kunstwerken. Ik wil gekras uit de speakers horen en ik wil urenlang plaatjes draaien.

Mag ik nog even een jeugdverhaaltje delen met jullie? (eigenlijk is het een jeugdtrauma)
Mijn ouders hadden vroeger vrienden waar we af en toe op bezoek gingen. Die vrienden woonden in Huizen (het Gooi) en woonden naast de zeer bekende (toen zeker) radio 3 DJ Ferry Maat .
Ferry Maat kwam ook wel eens op visite als wij er waren en op een mooie dag kreeg ik (IK! Zomaar een meisje van een jaar of 9!) een hele grote groene houten kist, beplakt met stickers van Veronica en de Top 50 (dat weet ik nog)……..en die kist zat HE-LE-MAAL VOL met singletjes. Singeltjes die werden gebruikt bij drive-in-shows en zelfs op de radio werden gedraaid. Wat een geluksvogel was ik. Jarenlang stond die kist bij mij op mijn zolderkamer en de singletjes heb ik grijs gedraaid.
En nu komt mijn jeugdtrauma: Tijdens een verhuizing (ik was toen 13) heeft mijn moeder die hele kist zo HOPPA bij het grofvuil gezet. (Bedankt mam!) Buiten het feit dat het heel jammer is van de singletjes, moet ik er niet aan denken wat die hele kist met inhoud vandaag de dag waard was geweest. Ik ben er met terugwerkende kracht nog steeds verdrietig van.

Maar goed….

Gisteren waren Lief en ik bij Loods5 en daar stond mijn droom! Een Grosley pick-up!
Wat een snoepie. Ik was op slag verliefd.
Om een lang verhaal kort te maken; ik kreeg hem van Lief, alvast voor mijn verjaardag (3 Februari; je kan er niet vroeg genoeg bij zijn hè?).

c5c05f71794fe36367e78b80ba83c164

Tot mijn verbazing verkochten ze ook oude LP’s.
Ik koos er een paar uit en gisteravond hebben we heerlijk nostalgisch plaatjes zitten draaien.

d2f8b9a6660163c750625a502bb287aa

Eens kijken of ik die kist-met-singeltjes van Ferry Maat weer bij elkaar kan sparen. (Yeah, sure)

Ik wens iedereen een fijne jaarwisseling en een nieuw jaar met veel muziek!

Kerstwens

583797c7c864f8cb44a0c32c4ba77b60

Kerstkaarten. Ieder jaar weer een dingetje. Gaan we ze wel of niet versturen? En met vesturen bedoel ik dus het echte werk hè; in een envelop en met een postzegel erop.
Ik ben niet erg concequent in het wel of niet versturen van kerstkaarten. Vorig jaar had ik ze zelf ontworpen kijk maar hier. Ik stak er liefde, aandacht en energie in. En zo hoort het ook bij een echte kerstwens. Kerstkaarten-sturen is regelmatig onderwerp van discussie. Sommigen vinden het onzin en sturen ze niet, anderen sturen er wel 50 en weer een ander maakt ze zelf. Iedereen moet vooral doen waar hij/zij zich goed bij voelt.
Dit jaar besloot ik ze niet te versturen via snailmail maar digitaal. Ik verstuur de kaart via mail, plaats ‘m op mijn Facebookpagina en hier op mijn blog natuurlijk.

Ik wens mijn bloglezers hele fijne feestdagen!

Kerst stermandjes vouwen ~tutorial met foto’s

Een grote knutselaar ben ik niet maar ik zocht iets leuks voor op de kersttafel. Iets simpels. Ik vond in een retro knutselboek (Groot knutselboek van Ursula Barff uit 1986) hele leuke kerstmandjes/bakjes gevouwen van papier.
Het duurde even voordat ik de slag van het vouwen te pakken had (de eerste probeersels leken meer op Kerstpropjes) maar uiteindelijk bleek het toch heel simpel te zijn.
Hoe leuk staan deze mandjes op de gedekte kersttafel? Met chocolaatjes, koekjes,nootjes of snoepjes voor de kinderen. Of wat dacht je van ieder een eigen mandje op het bord met een briefje-met-kerstgedachte erin?
Ik maakte de mandjes van vouwblaadjes waarvan de twee zijden verschillend zijn. Ik hou van kleur op de kersttafel maar je kunt de mandjes natuurlijk ook van (dik) goud of zilver papier vouwen. Be creative!

IMG_1006

IMG_0996

IMG_0998

Omdat het een hele simpele kerst DIY is, heb ik een tutorial mét foto’s gemaakt voor jullie.

Desktop6

Materiaal:

-Tekenpapier/folie waarvan de 2 zijden gekleurd zijn (formaat 20×20)
-Eventueel zelfklevende sterretjes, glitters of andere dingen om je mandje te pimpen

Werkwijze: (Tekst hieronder, foto’s hierboven)

1. Vouw het blaadje dubbel door twee tegenover elkaar liggende zijden op elkaar te leggen. Klap het blaadje weer open. Doe hetzelfde met de andere zijden. Vouw dan een driehoek door twee tegenover elkaar liggende hoeken op elkaar te leggen. Klap het blaadje op en doe hetzelfde met de andere hoeken. Je moet dus telkens het blaadje openvouwen voordat je de volgende vouw maakt. Ga telkens met je nagel over de vouw.

2.
IMG_0988

Leg het blaadje voor je, met de binnenkanten van de vouwen naar onderen. Neem punt A en punt C en breng ze omhoog en naar het midden. Leg ze dan naast elkaar op punt B. Duw tot slot punt D ook op punt B, dus bovenop punten A en C.
Dit stukje vond ik het lastigste maar na een paar keer proberen bleek het eigenlijk heel simpel. Als je dit stapje het gedaan heb je een vierkantje en ziet het eruit als de foto nr 2.

3. Draai je vierkant een kwartslag. Je hebt nu een ruit voor je. Vouw de bovenste flapjes links en rechts naar de middenlijn, zoals op de foto.

4. Draai het werk ondersteboven. Het gevouwen gedeelte ligt op tafel. En vouw nu ook de twee onderste flapjes naar de middenlijn. Je werkje ziet er nu uit als een vliegertje (zie foto 4)

5. Til één van de driehoeken die nu rechts en links van de middenlijn zijn ontstaan eerst omhoog en duw hem dan open en plat omlaag. Kijk maar op foto 5. Doe hetzelfde met de drie andere driehoeken. Je krijgt dan een soort puntzakjes.

6. Vouw nu de buitenste helften van deze puntzakjes naar achteren en naar binnen. Je krijgt dan een vorm die dezelfde omtrek heeft als de vorm op foto 4.

7. Vouw de bovenste punt vooraan zoveel mogelijk naar omlaag en doe hetzelfde met de bovenste punt aan de achterzijde, maar vouw ze ieder naar hun eigen zijde. Je houdt dan twee opstaande punten over.

8. Steek je vinger nu in het midden van het mandje en vouw de twee overgebleven punten ook omlaag, net als de andere twee. Trek dan het mandje voorzichtig open en duw de bodem langzaam plat. Dat gaat makkelijker als je het mandje op tafel zet. De vorm van het mandje is nu klaar. Je kunt hem nu eventueel versieren met glitters en sterretjes.

Veel vouw-en-knutselplezier dit weekend!

Binnenstebuiten Kerstchallenge

Al vanaf aflevering nummer 1 ben ik een groot fan van het dagelijkse programma Binnenstebuiten. Het programma kijkt net zo lekker weg als alle lifestyle blogs die ik volg. Het programma spreekt me elke dag weer aan omdat het over duurzaamheid, groen, tuinieren, low-budget, koken, moestuinen, architectuur, wonen en bevlogen/passievolle mensen gaat. Binnenstebuiten is mijn nieuwe állerlievelings programma. Jammer dat het maar 20 minuutjes duurt.

Uiteraard volg ik Binnenstebuiten ook op Facebook en toen ik hun kerstchallenge zag stuurde ik meteen een foto in van onze DIY houten kerstboom. Helemaal gemaakt in de geest van het programma dacht ik zo.

Ik hou eigenlijk zelf helemaal niet van dat geleur om te stemmen op mijn foto. Laat stáán om te smeken of mijn foto gedeeld mag worden. Maar dit keer gooi ik al mijn bescheidenheid en schaamte aan de kant. Ik wil ook wel eens een keer iets winnen 😉

Om deze foto gaat het:

53b48820864a952874a68386d12c1a88

Dus hierbij mijn oproepje om op de onderstaande link te klikken en te stemmen op mijn foto. Delen levert mij meer punten op dus dat mag ook 😉

Kerstchallenge Binnenstebuiten

Bedankt!

Binnenstebuiten
Elke werkdag om 18:50 uur op NPO2

Wonderlijke woensdag

Vanmorgen tijdens mijn dagelijkse wandeling met meneer Hond werd ik overvallen door alle mooie kleuren die ik zag.
Zelfs de stoep waarop ik liep zag er ineens heel anders uit dan op alle andere dagen.

IMG_0870

En toen ik naar boven keek zei ik hardop: ” Ooooh!”

28f3ee34c7ca06b829f1791bb9f1bef8

c74472fd17e60f77fd7fcbe418e5b7e2

Ooooh ik hou zo van blauw en oranje!
De (nog) herfstkleuren die zo mooi afsteken tegen een strakblauwe lucht; ik vind het bijna betoverend.

6efd0db3147b94eb268608d346ba4d9c

Thuisgekomen zette ik een lekker bakje koffie voor mezelf, de hond nestelde zich gezellig op zijn kussen en toen ik nét zat, ging de telefoon……mijn jongste Kuiken: “Mam, ik heb weer migraine, ik zie niks meer, kom je me halen van school?”

Tuurlijk lief kind!

Merlijne heeft al migraine sinds ze heel jong was. een jaar of 5, 6 was ze toen ze voor het eerst een aanval kreeg. Het begint bij haar altijd met het zien van lichtflitsen en zwarte vlekken. Vervolgens vallen delen van haar gezichtsveld uit. Eerst in het midden en dan breidt het zich uit naar bijna haar gehele zicht. Langzaam (half uur tot een uur) trekt het beeld weer recht maar dan komt de knallende hoofdpijn. Medicijnen helpen niet.
Merlijne valt dan in een diepe slaap en als ze na een paar uur wakker wordt is het vaak over. Hoogstens nog wat suf.

Slaap lekker liefje. Vanmiddag ziet de wereld er voor jou ook wel weer kleurrijker uit!

c1a73f48c5afee78cf6849e8b95e8405

Moeder aarde

Ik hoorde laatst iemand (helaas vergeten wie) in een tv programma (helaas vergeten welke) de volgende woorden zeggen:

“Wij mensen denken dat we de aarde moeten redden. Maar de aarde redt zichzelf wel. De aarde zal overleven! Het is het voortbestaan van de mensheid waar we ons zorgen over zouden moeten maken!”.

Die woorden raakten mij..
Want het is de waarheid.

Over honderden jaren zal de aarde nog steeds de aarde zijn.
Over de mensheid ben ik minder zeker…..

2ed5342ee88f877e87baa5d480f5ad12

Tja, over dit soort dingen kan ik lang nadenken onder het genot van een kop koffie op de donderdagochtend 🙂

Worteltjestaart


Er kwam een konijn bij de bakker. Hij vroeg aan de bakker: “Heeft u ook worteltjestaart?”
“Nee”, zei de bakker, helaas. En het konijn ging met hangende oortjes naar huis.
Maar de volgende dag probeerde het konijn het nog eens: “Bakker, heeft u ook worteltjestaart?”
Maar de bakker moest opnieuw bekennen dat hij die niet verkocht. Nadat het konijn voor de derde keer kwam vragen om worteltjestaart, besloot de bakker het konijn te verrassen.

Hij bakte ‘s nachts een enorme worteltjestaart . En glunderend wachtte de bakker op de komst van het konijn.
En, ja hoor, daar had je het konijn weer: “Bakker heeft u ook worteltjestaart?”
“Ja!” riep de bakker enthousiast. Waarop het konijn zijn neus ophaalde: “Vies he!?”

Ik maakte vandaag worteltjestaart omdat wij het, in tegenstelling tot het konijntje wél lekker vinden. 

IMG_0639

Fijne zondag!

Ik wil het niet!

Is er ergens een knop waarmee we de wereld kunnen resetten?

Gisteravond ging ik vroeg naar bed.
En terwijl ik lekker in mijn warme veilige nestje sliep, voltrok zich in Parijs een ware ramp. Een aanslag op mensen zoals ik. Mensen die graag uiteten of naar een concert gaan.
Vanmorgen werd ik wakker en het nieuws over de tragedie in Parijs voelde als een klap in mijn, net wakkere, gezicht. Mijn maag kromp ineen en ik dacht alleen maar:” Neeeee dit wil ik niet wéér!”

“Ik ben bang geworden” zei ik vanmorgen tegen een patiënt toen hij het nieuws volgde op de tv boven zijn ziekenhuisbed. De ernstig zieke man zei tegen mij: ” Kindje, dat is nou precies wat ze willen. Ze willen dat wij geraakt worden in ons dagelijks bestaan. En als wij bang worden dan hebben zij gewonnen”……

Hij heeft gelijk, die doodzieke man. Angst is een slechte raadgever. En alhoewel de schrik er best in zit, weet ik dat we ons niet moeten laten weerhouden om de dingen te doen die we willen doen.

c8394667cece6f92337d867a294e9527

Let love rule!

Re: Guilty pleasures

Het volgende blogje is geschreven in de serie:”Spiegeltje,…” En is een antwoord op het blogje (ook wel Spiegeltje genoemd) van Sacha dus lees eerst haar stukje even voordat je verder leest (Sorry about the mess, but we live here )
In deze blogjes schrijven Sacha van “Sorry about the mess but we live here” en Barbara van “Barbaramama” briefjes, zogenaamde Spiegeltjes, naar elkaar over alledaagse herkenbare of minder herkenbare dingen.

——————————————————————————————–

Lieve Spiegel,

1297029772924845

Ik lach me regelmatig suf om mezelf. Zelfspot is mij echt niet vreemd.
Guilty pleasures heb ik uiteraard ook. Sommige guilty pleasures zijn zelfs zo beschamend dat ik ze hier echt niet ga delen. Dat zijn mijn zogenaamde naughty pleasures. Dat hoef ik jou echt niet te vertellen, you know me! Onze lezers zouden maar een raar beeld van mij krijgen als ik hier een opsomming van ga maken.
Mijn brave guilty pleasures moet ik ook zoeken in het televisiekijken. Jij kijkt naar Goede Tijden Slechte Tijden. Dat vinden wij hier thuis echt verschrikkelijk. Zodra wij hier de begintune horen vliegen we met z’n allen bovenop de afstandsbediening en roepen in koor: “ Neeeeeeee!”. Je zou het eens in slow motion moeten zien!
Ik heb het gevoel dat ik één van de weinige Nederlanders ben die nog nooit 1 hele aflevering van die soap heeft gezien.
Mijn pleasure zit ‘m in het stiekem overdag tv kijken want wij hebben de afspraak dat overdag de tv uitblijft. Maar als ik, als toegewijde huisvrouw, ga strijken dan doe ik dat graag voor de buis. Anders verveel ik me rot. Ik kijk dan het liefst naar “ Say yes to the dress”. Erg hè? Maar ik geniet van al die bruiden op zoek naar dé perfecte bruidsjurk met “sweetheart neckline and lots of beading”!
En heel af en toe pik ik een afleveringetje van Koffietijd mee.
Nog meer guilty pleasures? Oke, hier komen ze:

-Als M. nachtdienst heeft en om 22 uur naar zijn werk gaat, de kinderen op bed liggen, schenk ik mezelf een heerlijk “ afzakkertje” in en zeg ik tegen mijzelf “ Proost meid!” Ik geniet van zo’n laat-op-de-avond-wijntje. De stilte en het rijk alleen… en ik slaap er lekker op.

-Als ik alleen thuis ben en ik hoor een lekkere dansplaat op de radio zet ik ‘m hard en dans ik “like nobody is watching’! Héérlijk! En niet alleen lekker maar wat jij met het zingen onder de douche hebt, heb ik met het dansen: ik vind mezelf GOED! Ik maak moves, daar zijn die gasten van So you think you can dance NIETS bij!

-Ik koop soms helemaal voor mezelf alleen een heerlijke Tony Chocolonely reep, verstop hem en neem elke dag een lekker stukje. Stiekem als niemand kijkt.

-Wat ik ook heerlijk vind is om soms van huis te gaan zonder telefoon. Dan ga ik bijvoorbeeld met de hond naar het bos en laat mijn “ lifeline” thuisliggen. Het gevoel helemaal onbereikbaar te zijn geeft me een sensatie van vrijheid! Datzelfde voel ik ook als ik op een vrije dag zomaar plotseling bedenk dat ik naar de kapper wil of wil winkelen…en dat dan ook gewoon helemaal selluf ga doe. Zonder het te melden bij het hoofdkantoor. (Grapje schat!)

-Zingen doe ik ook maar dan in de auto. Ik zie eruit als een brave huismoeder maar van binnen huist er een heuse hardrocker in mij. In de auto zet ik graag een Metallica cd knoerdhard aan, trek een heel gemeen hoofd (wenkbrauwen naar beneden en neus optrekken en onderkaak iets naar voren) en zing ik alles mee!
Vooral dat hoofd is belangrijk voor de juiste sfeer. Ik kijk dan regelmatig in mijn achteruitkijkspiegel en zing tegen mezelf. Seek and distroy en Nothing else matters!

Er zijn beelden van….

I got something to say

Het hebben van guilty pleasures maakt het leven leuker toch? Tegenwoordig delen mensen alles op social media. De grens tussen je eigen binnenwereld en de buitenwereld lijkt steeds vager te worden. Alles moet gezegd, meningen moeten gedeeld, iets voor jezelf houden lijkt moeilijker te worden. Wat is er dan heerlijker dan een klein onschuldig geheimpje met jezelf hebben?

——————————————————————————————–
Benieuwd waar bovenstaand blogje een antwoord op was? Kijk dan snel op Sorry about the mess, but we live here en vergeet vooral geen reactie achter te laten; hier en bij Sacha.