Categoriearchief: Juliëtte

Zonsverduistering

Ik weet het nog goed; de zonsverduistering van 1999.
Ik stond met mijn hoogzwangere buik aan de Utrechtse Oudegracht te kijken naar dit bijzondere verschijnsel (uuuh eigenlijk ontschijnsel). De wereld leek even stil te staan. Het was, in mijn herinnering, een bijna serene ervaring. Dat kwam ook door het kindje in mijn buik en het besef dat dit écht heel bijzonder was.

Vandaag maken we dat bijzondere fenomeen weer mee.
Met hetzelfde kind dat toen, back in 99′, in mijn buik zat, loop ik nu 15 jaar later samen op straat tijdens de verduistering.
image
Ik breng haar, met de hond, naar de bushalte. Ze gaat naar school. Niks stilte, niks sereen. Al kletsend en lachend lopen we samen en vinden de verduistering een beetje tegenvallen. We hadden er meer van verwacht zeg maar.

Aan de schoenen van dochterlief lag het zeker niet!
image

Wat deed jij tijdens de zonsverduistering in 1999 én 2015?

Hoera

Gisteren was een fijne dag!
Het was een kadootje; zo’n dag met het spreekwoordelijke Gouden randje eromheen.
Ten eerste was ons jongste kuiken jarig. Merlijne werd 13 jaar!
image
Ten tweede waren we allevier vrij en hadden we de hele dag het gevoel dat het weekend was. En ten derde scheen de zon en was de Lente al goed voelbaar.

Met 2 pubers in huis is het ‘samen dingen doen’ soms ver te zoeken. (Herkenbaar voor andere huishoudens mét pubers?)
Gisteren was, zoals ik al zei, een dag met een Gouden randje.
De jarige job was al vroeg druk met visite en vriendinnetjes die langskwamen. Maar Juliëtte (oudste kuiken) en ik hebben weer eens gezellig ouderwets samen taarten gebakken. Gelukkiger kun je mij niet hebben 🙂
Ik bakte een appeltaart en maakte een aardbeien-kwarktaart.
image
Juliëtte maakte DE verjaardagstaart voor haar jarige zusje. Uren is ze er druk mee geweest. Met groot geduld en met haar (enigszins lastige) perfectionisme, knutselde ze (voor het eerst) een bjoetie van een taart!
image

image

image

image

image

image

image

image

image

image

En dit was het resultaat na een dagje bakken…(jammer van de onduidelijke foto)
image

En ‘avonds vierden we met familie feest! En dat is bij ons, als patchwork-gezin altijd best bijzonder. Voor De kinderen is het héél fijn dat iedereen hier welkom is. Je verjaardag vieren met zowel je vader en moeder, je (stief)vader, je (inmiddels helaas) ex-stiefmoeder, je echte grootouders, je (stief)grootouders, al je nichtjes en neefjes, je tantes en ooms….is toch gewoon FIJN! Zo hóórt het met gescheiden ouders, vinden wij. Iedereen die op zijn/haar eigen wijze verbonden is met de jarige, viert mee. Samen zingen we, samen eten en drinken we en samen proosten we.
Met de jarige als middelpunt!

You are my wild

You are my wild is een wekelijks foto project op internet. Een project van 14 fotografen die in één beeld de liefde voor hun kinderen weergeven. In Nederland en België is het project nu ook al een tijdje geliefd. Op Zilverblauw kan je via de deelnemerslijst een kijkje nemen op de verschillende blogs die meedoen. Ik heb het altijd een prachtig project gevonden maar voelde nooit de behoefte om wekelijks mee te doen. Mijn prachtige kinderen, waar ik ape-trots op ben, vinden het niet altijd even leuk als hun moeder wéér met die camera aan komt zetten. Het is knap lastig om spontane, onopgemerkte plaatjes te schieten van pubers die zich áltijd bewust zijn van zichzelf.

Maar soms….heel soms lukt het me en vang ik één van mijn kinderen in een prachtig plaatje. Uiteraard gevolgd door: “Mahaaam! Moet dat nou? Laat eens zien!”.
En dan, als ik geluk heb, komt de foto door de ballotagecommissie en krijg ik toestemming om hem op mijn blog te plaatsen. Hurray!

Dus hier is ze; Juliëtte Emelie, het kind dat mij 15 jaar geleden moeder maakte. Het gevoelige meisje. Het meisje waar ik enorm trots op ben en waar ik onmetelijk veel van houd. Het meisje dat door vallen en opstaan leert haar eigen grenzen te bewaken. Het meisje dat op zoek is naar Zichzelf en daar momenteel heel erg haar moeder voor nodig heeft.

975885d10ba07b8d1e61988bf3789e42

d38cca7c1e2289fa045f5d223d535290

YOU ARE MY WILD

I am your parent you are my child
I am your quiet place, you are my wild
I am your calm face, you are my giggle
I am your wait, you are my wiggle
I am your audience, you are my clown
I am your London Bridge, you are my falling down
I am your Carrot Sticks, you are my licorice
I am your dandelion, you are my first wish
I am your water wings, you are my deep
I am your open arms, you are my running leap
I am your way home, you are my new path
I am your dry towel, you are my wet bath
I am your dinner you are my chocolate cake
I am your bedtime, you are my wide awake
I am your finish line, you are my race
I am your praying hands, you are my saving grace
I am your favourite book, you are my new lines
I am your nightlight, you are my sunshine
I am your lullaby, you are my peek-a-boo
I am your kiss goodnight, you are my I LOVE YOU

Author: Maryann K Cusimano

JeugdLiefde

Mijn oudste meisje is een gevoelig meisje; een denker, creatief, humoristisch, chaotisch, zelfkritisch, onzeker, kan niet tegen onrecht maar bovenal: Lief!
Ik ben supertrots dat ik dit meisje mag zien opgroeien; met vallen en opstaan. Trots dat ik haar moeder ben. Trots dat ik veel van mezelf in haar terugzie.
Ze is net 15 geworden en heeft al een tijdje een vriendje.

Als moeder zag ik dit al een tijdje aankomen natuurlijk. Bij navraag zei ze steevast: “Neehee mam, we zijn gewoon goede vrienden!”. En dat klopte ook. Ze waren hele goede vrienden. Zitten zelfs bij elkaar in de klas.
Uiteindelijk bleken ze van goede vrienden tóch vriendje-vriendinnetje te zijn geworden.

Dochterlief had al wat “vriendjes” gehad maar (hoe ga ik dat netjes zeggen?) daar was ik echt niet heel blij mee. Ik zag dat mijn dochter zichzelf verloor; op haar tenen liep. Ik herkende haar niet meer. Die jongens hadden geen goede uitwerking op haar. Nadat het uit was zag ik mijn lieve gevoelige meisje wegglijden in zware gevoelens; véél te zware gevoelens voor een meisje van 13-14! Laten we het er maar op houden dat het geen fijne tijd was…

Nu is het anders.
Juliëtte is volledig zichzelf nu.
Ik zie echte verliefdheid maar gelukkig ook nuchterheid. Ik zie 2 jonge mensen die gek op elkaar zijn. Die elkaar stimuleren. Ik zie dat de basis vooral Vriendschap is.
Ik onderschat zulke jonge liefde niet. Tenslotte ben ik nu getrouwd met mijn jeugdliefje. Het zaadje voor onze Liefde bleek vroeger toen wíj 14-15 waren al diep geplant….

En tja, voordat je het weet staat er op zateragmorgen (nouja, middag!) een 16-jarige knul scrambled eggs te maken…in jouw keuken 😉

Het is te hopen dat L. een blijvertje is.
In ieder geval tot ná Sinterklaas.
Dit in verband met de lootjes 😉

Dropbox

Foto 28-09-14 20 16 21 (1)

Wat zijn ze lief samen he?

Varkentjes in de modder taart

Juliëtte werd afgelopen dinsdag 15 jaar en vanavond vierden we dat met familie.

Juul is gek op varkentjes en haar grootste wens is ooit een écht varkentje te bezitten.
Daar wacht ze maar mee tot ze op zichzelf woont 😉

Vandaag maakte ik speciaal voor haar een varkentjes-in-de-modder-taart.
Wat een succes!

Foto 26-09-14 15 07 44

Foto 26-09-14 22 44 36

Foto 26-09-14 22 44 51

Hoe maak je deze taart?

Ingrediënten:
200 gram melk chocolade
250 ml slagroom
15 st. kitkat
250 gram lichtroze marsepein/fondant
1 taart naar keuze (cake, chocolade) van 20 cm

Bereidingswijze:
1.Van te voren maak je alvast de varkentjes, hier is geen echte werkwijze voor…gewoon een beetje boetseren zoals op de lagere school vroeger 😉
2.Doe de slagroom in een pannetje en zet op laag vuur.
3.Blijven roeren tot het net niet kookt.
4.Ondertussen de reep chocola in blokjes breken.
5.Als de slagroom bijna kookt het vuur uit en in gedeeltes de blokjes chocola erdoor roeren.
6.Goed roeren tot je een gladde massa hebt.
7.Dit af laten koelen en dikker laten worden en af en toe roeren(duurt wel een poosje).
8.In de tussentijd je taart die je al gebakken hebt in 2 lagen snijden, en je taart vullen met je vulling naar keuze.
9.Hou je taart voorlopig nog even op een broodplank of andere ondergrond wat je makkelijk kan ronddraaien want de zijkanten afsmeren wordt dalijk een lekkere kliederboel 🙂
10.Breek alvast de kitkat/Leo/Ole’s in 2-en en leg ze klaar.
11.Kijk hoe het is met het chocolademengsel, als hij ongeveer zo dik is als bijv. vla kun je de zijkanten gaan insmeren ermee.
12.Gebruik een spatel of gewoon de achterkant van een mes.
13.Als je de hele taart rondom hebt ingesmeerd ga je de kitkat’s er tegenaan plakken.
14.Dit is een lastig klusje, de kitkat’s blijven nog niet genoeg plakken dus vallen af en toe om.
15.Zet ze dan een heel klein beetje schuin zodat ze tegen je taart aan leunen.
16.Als ze er allemaal omheen zitten doe je er snel een lint omheen en zet je ze allemaal mooi recht.
17.Als de rest van het choco mengsel nog net vloeibaar is giet je dit bovenop de taart.
18.Let op, als het nog te dun is gaat het door de kitkat heen lopen!
19.Vervolgens zet je de varkentjes in de nog zachte chocolade en zet in de koelkast.
20.Na een uurtje kun je de taart op een mooi bord zetten en serveren, eet smakelijk!

(Bron: www.koopmans.com)

Ik zie rond in de wereld….met de bus naar school.

Vandaag is het zover: Merlijne haar eerste schooldag op “het Middelbaar”.
Voor het eerst met de bus vond ze best spannend.
Helemaal naar de Stichtse Vrijeschool in Zeist. Dat is toch een uur reizen met de bus.
Net zoals bij haar grote zus, 3 jaar geleden, werd ze uitgezwaaid bij de bushalte.

Dus met de hele familie liepen we vanmorgen in optocht. De meiden, Mike, ik en de hond. Gezellig!

Foto 02-09-14 08 09 12

“Morgen hoef je écht niet meer mee hoor mam!” zei Merlijne stoer.
En Juliëtte vond die hele uittocht “a bit awkward”. 😉

Nee hoor dames, mama draait zich morgen nog lekker een keertje om als ze de voordeur dicht hoort slaan! Don’t worry!

Foto 02-09-14 08 10 04

En daar kwam de bus.
Dikke kus, instappen,inchecken, nog een keertje zwaaien en een plekje zoeken in de nog lege bus. De aardige buschauffeur deed speciaal voor die hysterische moeder-met-foto-toestel de achterste deur open zodat ze nog een paar foto’s kon schieten van haar kroost.
“Mahaaaam kappen nou!” riep Juliëtte nog. Maar die is vast vergeten hoe fijn ze het zelf vond toen haar moeder hetzelfde deed, bij haar, 3 jaar geleden.

Foto 02-09-14 08 11 17

Daag, lieve, grote, stoere meiden!
Fijne dag op school!
Vanmiddag wacht ik jullie op, met thee. Ik beloof dat ik niet bij de bushalte ga wachten 😉

Home sweet home

“Mam, ik vind mijn kamer zo saai, mag ik één muur verven?”, vroeg Juliëtte een tijdje geleden.

Afgelopen zaterdag waren wij met z’n tweetjes thuis en stroopten wij onze mouwen op.

Photo 21-06-14 12 18 15

Photo 21-06-14 12 29 47

En na een uurtje of 2 was dit het resultaat!
Photo 22-06-14 12 41 39

Het zwarte vlak is geschilderd met schoolbordenverf.

Ook handig voor boven je buro om je rooster op te schrijven!

Photo 22-06-14 12 42 07

Photo 22-06-14 12 45 16

Iedere maandag staat mijn blog in het teken van Home sweet home en plaats ik foto’s van één bepaalde plek uit mijn huis.
Wil jij ook meedoen? Dat kan. Laat dan een reactie achter op mijn Home sweet Home blog van die week en vul je gegevens in in het SimplyLinked kadertje. Op die manier is het makkelijk en simpel om bij elkaar te gluren!

Ik zie rond in de wereld…

Vandaag gingen de aanmeldingsformulieren van de Middelbare school voor Merlijne op de bus.
Ik zeg “op de bus” maar tegenwoordig gaat dat digitaal.
De basisschool stuurt de aanmelding en alle schoolresultaten naar de Middelbare school-van-keuze.
Voor ons is dat De Stichtse vrije school in Zeist. Juliëtte (de oudere zus van Merlijne) gaat daar nu al 3 jaar met veel plezier naar school. Merlijne’s liefste wens is om daar ook naar school te gaan na de zomervakantie. Voor ons is de bovenbouw van de vrije school een logische keuze. Het past bij ons. Merlijne voelt zich er als een vis in het water. Dat weet ze omdat ze vorig jaar al naar een open dag ging. Ook dit jaar was ze op de open dag én ze heeft al een lesmiddagje meegedraaid op school. “Mam, dit is mijn school!”

Toch is het een beetje spannend of er plek is voor Merlijne.
Het vrije school onderwijs lijkt in populariteit toe te nemen. Zo waren er jaren dat iedereen die zich aanmeldde ook aangenomen kon worden.
Dit jaar schijnt het anders te zijn. De Stichtse vrije school lijkt een strenger aanname beleid te hebben. Véél aanmeldingen, dus zullen er ook kinderen teleurgesteld gaan worden.
Uiteraard gaan kinderen die de onderbouw van de vrije school hebben gedaan, vóór.
Maar we hopen zó dat Merlijne wordt aangenomen. Ook omdat haar oudere zus daar ook al naar school gaat.

Om haar wens kracht bij te zetten, schreef Merlijne zelf een motivatiebrief en die stuurden we per post naar Zeist.
En zeg nou zelf, met deze prachtbrief kunnen ze toch niet meer om haar heen?

vs

En vandaag werd “toevallig” ook nog eens superduidelijk waaróm wij zo blij zijn met het vrije school onderwijs. Juliëtte kwam vanmiddag thuis met een zelfgevlochten mand.

mand

Dus mócht Rudolf Steiner vanaf zijn wolkje toekijken en op de één of andere manier wat esotherische invloed kan uitoefenen. Gráág! 😉

De Paardenfluisteraar

Mijn oudste kind deed vandaag een workshop: Het paard als leermeester.
Een paard laat je zien wat jouw gedrag teweeg brengt bij anderen. Een paard is een vluchtdier en reageert meteen op wat jij doet of uitstraalt. Voor paarden zijn Respect,Vertrouwen en Echtheid belangrijke principes. Sta jij stevig in de wereld en straal je dat ook uit? Een paard zal dan niet zo snel de neiging hebben om “over je heen te lopen”. Ben je bang of straal je onzekerheid uit? Een paard zal dan de neiging hebben om “een loopje met je te nemen”.
Een échte verbinding aangaan….van mens tot dier….van ziel tot ziel…in puur vertrouwen…dat was het doel vandaag.

Maar hoe doe je dat in een enorm groot weiland met 3 loslopende paarden?
Eropaf dan maar…..

IMG_3156

IMG_3167
Nog niet zo eenvoudig.
De paarden reageren uitgelaten op de groep, toch wel zenuwachtige, kinderen en rennen van de ene naar de andere kant van het weiland.

IMG_3158

Toch lukt het na een tijdje om wat rust te krijgen en een voorzichtige kennismaking te hebben.
De paarden doen net of ze verschrikkelijk druk zijn met eten maar houden de kinderen continu in de gaten.

IMG_3171

Zo mooi om te zien hoe mijn meisje genoot van de verschillende oefeningen. Het is voor haar heel leerzaam om te merken dat ze puur vanuit haar eigen kracht, invloed heeft op de reacties van anderen.

IMG_3240

En hoe mooi is het dan als er uiteindelijk een écht contact ontstaat tussen puber en paard.

IMG_3248

Allebei volkomen op hun gemak bij elkaar…..

IMG_3255

Knap gedaan Juultje!

IMG_3259

Dit is wat ze zei na de workshop:

“Pas als je echt jezelf bent, gaat het contact vanzelf”.
“Als je je anders voordoet dan dat je bent,krijgt je ook niet de goede aandacht terug”.
“Je leert om anderen de ruimte geven om te laten zijn wie zij zijn”.

IMG_3250

Lachen toch?!

Meer weten over deze workshop? www.mirandapaardencoaching.nl

Brantôme; het Venetië van de Perigord

Na een paar dagen “zwembadhangen” op vakantie, vinden wij het fijn om er even opuit te gaan.
Even een stadje bezoeken ofzo…

IMG_2489

Ik ben blij dat mijn kinderen het leuk vinden om door straatjes te slenteren of marktjes te bezoeken.

IMG_2492

Fantastisch beeld!
De dames voor een kraampje om iets uit te kiezen en (s)papa staat klaar met de flappen 🙂
IMG_2490

Brantôme wordt ook wel “het Venetië van de Perigord” genoemd. Wij snappen wel waarom! (zonder ooit in Venetië te zijn geweest overigens 😉 )

IMG_2472

IMG_2479

IMG_2475

IMG_2468

Wat een prachtig stadje! Een echte aanrader mocht je ooit in de buurt zijn…..