Categoriearchief: Familie

Volendam

Afgelopen zondag gingen wij naar Volendam.
We hoorden de Palingsound.
Roken gebakken vis.
Zagen hoe kaas gemaakt wordt….

Photo 26-05-13 15 25 29

En lieten ons in een heus Volendams pakkie fotograferen.

Photo 26-05-13 15 57 51

Photo 26-05-13 15 59 24

Meneer en Mevrouw Schilder….Tol….of Smit 🙂

Photo 26-05-13 16 03 42

Ik was nog nooit in Volendam geweest.
Volendam stond zeker op mijn wish-list.
Erg leuk om er een keer geweest te zijn….maar eerlijk gezegd had ik er méér van verwacht.
Maar hoe dan ook:
Het was een fijne dag!

Dochters

20474f929ccbcd8fed3605f58f9ccac8

c6c9ba8ea47ebb4f30244c253f8c6d2a

Wat een voorrecht om deze 2 meisjes te zien opgroeien!
13 1/2 jaar geleden werd ik voor het eerst moeder en bijna 11 jaar geleden voor de tweede keer.
Deze 2 mensjes maken mijn gevoel compleet. Allebei zó verschillend en zó bijzonder mooi op hun eigen manier.
Ze wonen óm de week bij mij of bij hun vader….gewoon omdat ons leven nu eenmaal zo is. De helft van de tijd mis ik ze en moet ik loslaten. Het valt me nog steeds na al die jaren zwaar om dan een moeder-zonder-kinderen-om-voor-te-zorgen te zijn. Mijn handen zijn dan leeg en mijn hart huilt.
Maar ooooooow wat een feest als ons huis zich dan weer, na die lange week, vult met de energie van deze 2 prachtmeiden!

Juliëtte en Merlijne, ik hou van jullie!

Home sweet home

Deze keer geen Home sweet home vanuit ons huis maar wel eentje vanuit ons fijne woonplekkie:

Weetje waar wij heel blij en gelukkig van worden?
Van Picknicken bij de Lek. En wat een Geluk dat wij op zo’n prachtige plek in Nederland wonen.
We fietsen aan het einde van de middag richting het pontje (WijkbijDuurstede<---->Rijswijk) met een tas vol met lekker eten en een flesje rose en steken de Lek over om aan de overkant op het strandje te gaan zitten. Daar Genieten we van de zon, het water, de Picknick, de rust en elkaar….tot de zon onder gaat…..

Sorry voor degene die mij op Instagram en Twitter volgen maar hier volgen nog een keer de foto’s ;))

Sushi eten van een weggooi bordje….

Papa en 2 puberdochter….

Barbaramama en Jongste

Girl meets Duck

Onze puubjes
Barbaramama hartje Barbarapapa

Zussen Liefde

Zucht…..wat mooi!

Morgen weer?

Wil je ook meedoen? Laat dan een berichtje achter en dan zet ik je erbij in de sitebar hier op mijn blog.

HIER  kan je lezen over het ontstaan van Home sweet home

Bon Apetit (of Bon apentiet ;) )

Veilig thuisgekomen in Nederland mijmer ik nog even na….en denk ik aan de fijne week die we hadden in Frankrijk. Vooral het samen-koken en gezellig tafelen is in Frankrijk op de één of andere manier tóch anders dan hier thuis.

 Verse vis halen op de markt

En thuis gezellig samen koken.

Merlijne (mijn jongste dochter van 10) vindt het geweldig om te koken. Als we samen in de keuken staan moet ik haar “Chef” noemen :))))

Juliëtte(12) en Kaylee (bijna 15) lusten geen Gamba’s en maken hun eigen stukje zalm klaar.
Zalm, kruidenkaas, peper en zout, verschillende kruiden en dan in alu-folie in de oven.

Ondertussen roert Merlijne….uuuuh de Chef (sorry) nog even in de pan Gamba’s…
…en kunnen we aan tafel!

Opa eet een kaaspizza. Hij is al jaren vegetarisch en eet ook geen vis.

En zo genieten we allemaal van lekker eten!

En zeg nou zelf, in ZO’N gezellige ouderwetse keuken smaakt toch ALLES beter?

Bon Apetit!

"La Jarrige"

Na een paar hele koude dagen hier op “La Jarrige” vandaag eindelijk mooi weer!
“La Jarrige” is het (vakantie)huis van mijn ouders en ligt in de Dordogne. We vonden het huis, bijna 13 jaar geleden, na een zoektocht met wel 17 huizen-bekijken-in-3 dagen. Ik was toen hoogzwanger van mijn oudste dochter. In al die 13 jaar dat we het huis nu hebben speelde “La Jarrige” een rol bij belangrijke gebeurtenissen in mijn leven. Ik deed hier een zwangerschapstest en bleek zwanger van mijn tweede dochter. Mijn dochters leerden hier zwemmen. Ik kwam hier met heel veel verschillende mensen. Met vrienden, andere jonge gezinnen, met familie, zelfs met een groep totaal onbekende mensen op de “Reiki-week” die mijn vader organiseerde. Ook bood het huis troost toen ik na mijn scheiding in mijn eentje-met-2-kleine-kinderen naar Frankkijk reed om mijn eerste vakantie te “vieren” als alleenstaande moeder. 
Nu kom ik hier al weer 5 jaar met Lief. Hij vroeg mij hier een paar jaar geleden, bij het kampvuur, ten huwelijk. Even dachten wij eraan om hier ook te trouwen maar dat bleek praktisch wat lastig.
Het huis ( en 3 hectare grond eromheen) heeft iets magisch. Iedereen die hier komt ervaart hetzelfde:
R U S T
Je VOELT de historie. Het huis komt uit 1776 en was altijd een boerderij, tot er brand uitbrak. Daarna heeft het huis 50 jaar leeg gestaan! Maar is gelukkig ontdekt door Patricia; een lieve Engelse dame, die het huis renoveerde samen met haar man. Toen haar man overleed wilde ze er niet meer alleen in wonen en verkocht ze “La jarrige” aan mijn ouders.
Vanmorgen koffie met uitzicht

Onze 3 meisjes vermaken zich prima hier

Mooie Mademoiselles!

Op de watertank van de koeien

La Jarrige

Vanmiddag chillen bij het zwembad.

“Leven als een god in Frankrijk”……ik snap die uitdrukking wel!

Lente Picknick (fotoverslag)

Als het een béétje mooi weer is,
en als andere mensen aan hun aardappelen-vlees-en-groente zitten…
Pakken wij onze tas en gaan Picknicken bij de Lek of Gravenbol

Pannenkoeken voor de dames en een fijne salade voor Barbaramama
We maakten kransen van “Madestoutjes” (zo noemen wij Madeliefjes; dat vinden wij grappig)



Van ons mogen er nog veeeeeel meer van dit soort Lente-en zomer Picknicks komen!

Birthday!

Birthday today!
Vandaag, 39 jaar geleden werd er een meisje geboren in het Zeister Ziekenhuis….
Vandaag, 8 jaar geleden werd er een meisje geboren in hetzelfde Zeister Ziekenhuis..
Het eerste meisje was ikzelf.
Het tweede meisje is mijn nichtje. 8 jaar geleden beviel mijn zus op MIJN verjaardag van haar dochter.
Nina en ik hebben een échte band…op zielsnivo. We voelen elkaar aan. Tante en nichtje. We lijken van binnen op elkaar.
Vandaag werd er wéér een meisje geboren!
Ik maakte haar voor Nina.

Happy Birthday to us!