Holidays are over….back to normal!

De zomervakantie is nu echt voorbij. Dat was hij al een week voor mijn kinderen. En ook Mike is al weer een week aan het werk. Ik was nog een weekje extra vrij en dat was gezien het weer helemaal geen straf!
De weken ervoor waren qua weer nou niet bepaald geweldig. Nu vind ik het altijd bijzonder irritant als mensen zeuren over het weer (want:geen invloed op, loslaten, jammer dan en doorrr met je leven) maar ik moest toch een kleine teleurstelling wegslikken.
We hadden namelijk besloten (al ergens in Februari hoor) om dit jaar thuis vakantie te vieren. Geen lange autoritten, geen buitenland, geen hangende pubers-met-gezicht-op-onweer-en-oortjes-in onder een parasol op het strand, geen hond naar de opvang, geen doorzakbedden, geen hotel-eten en geen vooraf-vakantie-stress.
Onbewust maak je in je hoofd toch een plaatje van hoe de vakantie er dan zo’n beetje uit moet zien. Zo zagen we onszelf bijvoorbeeld élke avond lekker buiten koken, in onze buitenkeuken. We wilden naar het strand en “de zon in de zee zien zakken”. We wilden eindeloos lang buiten zitten op de veranda. We wilden ons mega grote zwembad opzetten om elke dag te plonsen.
Maar halverwege de vakantie kwam ik erachter dat we al deze fijne plannen moesten bijstellen omdat door het slechte weer het chagrijn de kop op stak. We hielden onszelf voor dat je met zulk weer beter in alle luxe thuis kon zitten dan onder een zeiknatte luifel de hele dag Rummicuppen ergens op een camping.
Dat hielp.
De plannen bijstellen hield in dat ik een hele kleine afgeslankte bucketlist maakte van “dingen die ik deze vakantie zeker wilde beleven en ervaren”.

Een daarvan was picknicken met vrienden aan de Lek, eindeloos blijven zitten bij een kampvuur en de zon in de rivier zien zakken. Dát moest toch wel één keertje haalbaar zijn?

Alhoewel de weersverwachtingen niet helemaal optimaal waren voor die dag zijn we toch gegaan…en hebben genoten! (en geleerd dat je je hart moet volgen en niet het KNMI)