Het leven is net een JoJo
Alles gaat met Ups and Downs
En als je leert loslaten
ontdek je
dat “het” vanzelf weer naar je toe komt!
Wat vind jij moeilijk om los te laten?
Het leven is net een JoJo
Barbaramama
Het leven is net een JoJo
Alles gaat met Ups and Downs
En als je leert loslaten
ontdek je
dat “het” vanzelf weer naar je toe komt!
Wat vind jij moeilijk om los te laten?
Ik moet wel lachen om je, de vraagstelling klinkt een beetje als man bijt hond, ken je dat programma?
Maar nu een antwoord op je vraag natuurlijk haha!!
Het is moeilijk mijn kinderen los te laten, vooral nu ze ouder worden, en een beetje hun eigen weg gaan zoeken!!
Maar dat hebben alle moeders denk ik wel, die ooooover bezorgdheid!
En gelukkig komen ze weer terug om heerlijk in hun eigen schone bedje te slapen!!
Hahaha de babbaelbox staat deze week bij Barbaramama!
Tjaa, ja haha klinkt wel leuk toch?
Misschien een idee voor een nieuwe pagina: de babbelbox van barbaramama.
Leuk! Moet je doen!!
Je kind loslaten is volgens mij wel het moeilijkste.
Onlangs zei iemand me : het is niet loslaten, het is alleen een elastiek die steeds langer wordt maar altijd weer terugkomt. Mooi gezegd toch
Ja precies! Een elestiek knalt alleen terug…en ik weet niet of dát nou zo goed is. Een jojo komt wat geleidelijker…
Maar inderdaad, je kinderen loslaten is zooooo lastig!
Loslaten.. pfff.. Ja, ik weet er alles van. Je kan beter vragen wat ik wél kan loslaten.
Het krampachtig vastklampen wordt steeds erger.
Vertrouwen om de Jojo dus..
Om = op
Mooie foto’s!! Tja, het loslaten: I suck… Maar die jojo en dat elastiek ga ik onthouden!
Ik geloof dat ik best makkelijk loslaat inmiddels
maar sommige dingen gaan wel lastiger als andere.
Het echte grote loslaten van de meisjes vind
ik gevoelsmatig soms toch lastig.
Ook al weet het verstand dat t goed is.
@Mireille: Kus voor een hele lieve en goede moeder! X
Ik houd mijn meiden voorlopig nog even hééél dicht bij me! De keren dat er iemand anders op mijn dochter paste zijn op één hand te tellen en ze is nog nooit te logeren geweest. Toch zal ik op een gegeven moment ook wat moeten loslaten (geleidelijk!) maar heb er ondanks bovenstaande alle vertrouwen in, ze zijn nu gewoon nog zó klein! De tijd zal het leren, zal waarschijnlijk wel eens slikken zijn!
Ben natuurlijk benieuwd waar jij zelf moeite mee hebt?!
Wel leuk trouwens om hier over na te dneken, in eerste instantie denk je inderdaad aan je kinderen maar nu ik er zo over nadenk is er best wel veel dat ik niet los kan laten haha (tegenover heel veel dingen waar ik erg makkelijk in ben gelukkig!)
Pfff… loslaten is vind ik heel erg moeilijk. Maar als het om de kids gaat kom je erachter dat naarmate ze ouder worden het vertrouwen ook steeds meer toeneemt dat het best goed gaat als ze zelf… tenminste bij die van ons werkt dat wel zo..
Ja bijzonder dat we allemaal aan onze kinderen denken. En natuurlijk moet je die stukje bij beetje los gaan laten maar echt helemaal loslaten lukt natuurlijk nooit.
Ik vind het soms lastig om (vaak negatieve gedachten over mezelf) los te laten….
Ik vind het erg moeilijk om de kinderen los te laten. Hoewel dat heel geleidelijk en natuurlijk gaat. Ook vind het wel lastig om de controle los te laten. Ik heb graag de touwtjes in handen 😉
Ik vind veel dingen moeilijk om los te laten. Ben een echte piekeraar. Ik kan uuuuren piekeren over situaties uit het verleden, en of ik beter zus of zo had kunnen doen. Nutteloos, want het verleden kun je toch niet veranderen.
Mooie vraag Bar, en inderdaad…net Man bijt hond 😉
Tja, het loslaten van de kinderen is moeilijk, dat sowieso, maar daarnaast ook wat jij hebt, negatieve gedachten over mezelf en bij mij ook ‘oude’ patronen en gedragingen die niet (meer) bij me passen. Hoewel ik weet dat het goed voor me is om die los te laten is dat toch lastig.
X Karin (tijd om weer eens een blogje te beginnen, da’s veel gezelliger ;-))
ik kan vanwege mijn knie-operatie niet zelf heen en weer rijden om mijn zoon naar school te brengen. normaal zit ik drie uur per dag in de auto, afgelopen week deed een vriend van ons dat, mijn man is zzp-er dus die moet ook door. ik heb wel een paar keer met een knoop in mijn buik gezeten. maar gaandeweg de week merkte ik ook een soort van vredige loomheid. ik heb altijd het idee dat ik alles zelf moet doen, anders komt het niet goed. eigenlijk was dat idee loslaten een verademing……. sterker nog, ik zag nino groeien. ik denk dat het goed is als deze moeder af en toe een stapje terug doet 😉
ps; en dan bedoel ik niet dat ik daarvoor aan mijn knie geopereerd moet worden hoor! brrrrrr. mijn angst voor ziekenhuizen is moeilijk los te laten.
en dit moet ‘m gaan worden dan Bar 😉
Mijn kinderen (ondanks gigantische achter het behangplakmomenten).