Categoriearchief: *

Even voorstellen: de MiCousty

De MiCousty is een geluidversterker voor je smartphone, zónder stroom!
Door de speciaal gevormde binnenkant wordt de akoestiek versterkt. De MiCousty is geheel, en met liefde, door Mike met de hand gemaakt van hout. De leren lus voor draaggemak geeft ‘m een stoer en retro uiterlijk.

Je kunt de MiCousty bijvoorbeeld gebruiken tijdens een dagje strand of zwembad. Ook in de achtertuin of op het balkon kun je genieten van een stukje muziek zonder dat de buren er last van hebben, maar toch met méér (en een voller) geluid dan dat je gewend bent van je smartphone.
De MiCousty is ook heel handig om op je nachtkastje te zetten en het geluid van je wekker te versterken. Erg fijn voor de vaste slaper!

De MiCousty is geschikt voor alle smartphones tot een afmeting (beeldscherm) van 4,7 inch.

Geïnteresseerd in een eigen MiCousty? Dat kan! Voor €39,95 (excl verzendkosten) is hij te bestellen. Mailadres vind je hier

IMG_2758

IMG_2768

IMG_2970

IMG_2957

IMG_2760

Klik voor demo.

Wij wensen jullie een muzikale zomer toe!

Barbara & Mike

Binnenstebuiten: Won the challenge!

In December deed ik mee met de Binnenstebuiten kerstchallenge en door alle lieve mensen die op mijn foto hebben gestemd won ik de challenge!

Ik dacht, misschien is het wel even leuk om te laten zien wat ik gewonnen heb.

IMG_1530

Snijplanken van Pols potten. Prachtige teakhouten planken die we nu dagelijks gebruiken. Wat een aanwinst!

En wat vinden jullie van deze mooie mat zwarte Ananas, ook van Pols Potten. Ik ben er verliefd op!
En aangezien we momenteel druk bezig zijn met een keuken make-over (blog volgt snel), kan ik niet wachten om deze prachtige
kookboeken van Amber Albarda te gaan gebruiken. Vooral in het bakboek staan heerlijke en erg originele bakrecepten!

Mijn grote dank voor het Binnenstebuiten team voor het organiseren van deze leuke challenge!

Seasons ~ Herfst

Ik hou van de herfst…
In het bos, met al die prachtige kleuren, kan ik zomaar opeens volschieten.
Zo mooi vind ik het. Dit seizoen raakt me…

IMG_0490

De roerige St. Michaelstijd gaat langzaam over in wat meer rust….
En heftig was het dit jaar! Heel wat draken moesten verslagen. De strijd was dit jaar zo hevig dat ik soms dacht dat ik sommige gevechten zou verliezen.

Zo bijzonder dat dit zich elk jaar weer herhaalt. Het hoort bij de kringloop van het jaar.

Nu de draken allemaal zijn verslagen, of in ieder geval zijn bevochten wordt het tijd voor de “weg naar binnen”….

IMG_4697

Hoe heftiger de Michaelstijd was, hoe groter de behoefte aan deze reis. Tenminste, zo ervaar ik het. Soms moet ik daar bewust wat zintuigen voor sluiten; mezelf afschermen voor sommige prikkels van buitenaf. Klinkt dat zweverig? Misschien wel maar in de praktijk betekent dat niets anders dan meer thuis zijn; meer even niets; meer rust nemen. Ik merk ook dat ik bewust minder nieuws volg. Niet dat het me niets kan schelen hoor maar ik kies ervoor om niet alles door te laten dringen; niet alles binnen te laten komen.

IMG_4706

Met alles wat al binnen IS ga ik de komende tijd aan de slag. Ik probeer alles weer te relativeren en de rust te vinden in mijzelf. “De weg naar binnen maken” betekent voor mij VOELEN. Meer luisteren naar mijn gevoel en minder naar mijn gedachten.

IMG_0500

De natuur maakt diezelfde beweging naar binnen. De kleuren worden minder uitbundig. Bloemen en planten bloeien voor het laatst, bladeren vallen, dieren bereiden zich voor op een winterslaap, Moeder aarde verlangt naar…stilte.

Wat eten we vandaag?

Lieve Spiegel,

Iedere dag weer opnieuw verzinnen wat we moeten eten vind ik zo ongeveer het stomste van mijn bestaan. Allevier (of soms vijf) de mondjes tevreden stellen valt niet mee. Ik doe mijn best. Zo maak ik regelmatig aardappels-vlees-groente-met jus klaar omdat mijn echtgenoot dat lekker vind. Gewoon een Hollandsche prak. Voor hem is het al snel:” Wat de boer niet kent..”.
Het toppunt was dat ik 8 jaar lang geen hartige taarten durfde te maken omdat hij ze niet zou lusten. Hij had waarschijnlijk een keer een koud stuk quiche gegeten en vond dat niet zo heel lekker. Toen ik laatst in een rebelse bui een overheerlijke hartige taart maakte en hij zijn vingers erbij aflikte moest hij toch toegeven dat hij waarschijnlijk niet zo goed wist wat een hartige taart was. Zucht….

000_PPD_BevDinner_Lg-500x500
Ik ben een pleaser, dus maak ik gewoon vaak dingen waarvan ik weet dat, op zijn minst 2, gezinsleden het te eten vinden. Mijn oudste kuiken is sowieso een slechte eter; altijd al geweest.
Dat wil zeggen: ze lust geen aardappelen, geen rijst en ook veel groentes niet, geen champignons, geen paprika, geen ui en ga zo maar door. Nou, ga daar maar eens een potje voor koken. Geen lol aan kan ik je zeggen. Ons jongste kuiken is een goede eter. Ze is ook dol op een Hollandsche prak. De afgelopen jaren eet ze als een bootwerker. Maar ze is dan ook heel hard gegroeid en sport veel. Ze vragen allebei standaard elke dag als ze uit school komen:” Wat eten we?” En mijn standaard antwoord is dan (met dank aan mijn vader, die dat vroeger altijd tegen ons zei):” Hondenstront en apenkots!”. Met andere woorden:”Dat zie je straks wel als het op je bord ligt want als ik het nu vertel haal je toch je neus op of zegt Gatver!”.

Ik probeer 2 keer per week boodschappen te doen en verzin dus voor een hele week al vooraf wat we gaan eten. Ook probeer ik het goedkoop te houden omdat ik aan het eind van mijn geld niet teveel maand wil overhouden. Dus wij eten hier ongeveer 2 of 3 keer in de week aardappels-vlees-groente, 1 of 2 keer in de week iets van pasta, soms zelfgemaakte nasi, een ovenschotel, een stampot, een pizza, shoarma, wraps en in het weekend vaak zelfgemaakte soep met stokbrood, een luxe broodje met zalm of we gaan fonduen met het stel. En daar houdt het wel een beetje op…
Heel, heel,heel soms probeer ik iets nieuws uit. maar meestal wel iets waarvan ik weet dat het gewaardeerd wordt. Niets is zo erg dan dat ik me heb staan uitsloven en dat ik dan het onbekende gerecht op tafel tover en dat er dan lichtelijk afkeurend wordt gezegd:” Wat heb je NU weer gemaakt?” Ik heb dan mazzel als het lekker bevonden wordt want anders voel ik me net een kandidaat bij een 1 of ander kookprogramma ten overstaande van de strenge jury.

2697321

Ik droom regelmatig weg en bedenk me hoe lekker het zou zijn als ik alleen maar met mezelf rekening hoef te houden qua eten. Ooooh, als ik toch alleen zou wonen zou ik ZO anders eten dan nu. Ik zou altijd alleen maar boodschappen doen op de biologische markt. Ik zou zelf brood bakken. Ik zou couscous in de Tajin maken, quinoasalade, kikkererwten, zaden, noten, gierst boekweitpannenkoekjes eten en ontbijten met zelfgemaakte havermout met gojibessen. Ik zou smoothies maken van bladspinazie. Ik zou veel minder vlees eten, of helemaal niet meer. Ik zou met plezier in de keuken staan en met nog meer plezier eten. Ik zou koken met wereldmuziek op de achtergrond en mijn huis zou altijd ruiken naar de heerlijkste exotische kruiden. Ik zou uren aan tafel zitten met mijn gasten. We zouden de mooiste diepzinnigste gesprekken hebben. We zouden zelfgemaakt meergranenbrood dopen in de heerlijkste salsa’s, bonendips en hummus. En daarna zou ik mijn gasten trakteren op zelfgemaakte pompoenkoekjes of een stukje vegan chocola bij de kruidenthee of eikeltjeskoffie.

Ja ik weet het, het zijn keuzes. Ik zou OF hier thuis het roer wat om moeten gooien OF ik sta elke avond dubbel te koken. De Liefde van de man gaat nu eenmaal door de maag en ik geloof echt niet dat ik mijn man gelukkig maak met bovenstaand menu.
Ach, heel af en toe ben ik alleen thuis en kook ik voor mezelf. Dan ga ik los met de notenrijst, kip en cashewnoten en voel ik me heel even een enorme “Foodie”.

Wat eet jij vanavond?

Bovenstaand blogje is geschreven in de serie: “Spiegeltje,…”.
In deze blogjes schrijven Sacha ( Sorry about the mess but we live here ) en Barbara ( Barbaramama ) briefjes, zogenaamde Spiegeltjes, naar elkaar over alledaagse herkenbare of minder herkenbare dingen. Elke week verschijnt er een briefwisseling. De ene keer stuurt Barbara een brief en beantwoordt Sacha hem en de volgende keer andersom
Sacha en Barbara leerden elkaar ongeveer 9 jaar geleden schrijvend kennen. En soms heb je dat: dan klopt alles. Levens lijken synchroon te lopen. En je hoeft de ander maar in de ogen te kijken of je hebt het gevoel dat je in de spiegel kijkt.

Benieuwd naar het antwoord op bovenstaand Spiegeltje? Kijk dan snel HIER

Lieveheersbeestjes per post

Nu de tuin klaar is kan het Genieten beginnen.
Wij zijn alleen niet de enigen die van onze tuin genieten.

image

Het viel me op dat er rare donkere plekken onder de Hortensiastruik verschenen. Na wat onderzoek bleek de struik last van bladluis te hebben.

image
Het blad zat vol met met plakkerig spul. Honingdauw heet dat.

Nu had ik geen zin in gif in m’n tuintje dus ging ik voor de ecologische oplossing.
Lieveheersbeestjes!

Bij Rood met zwarte stippen bestelde ik larfjes van lieveheersbeestjes.

image
Vandaag werden ze bezorgd. Keurig in een doosje per post.
Toen ik het doosje openmaakte zag ik dat er één vriendje was ontsnapt 🙂
image

image

Het werkt heel makkelijk: In het doosjes zit een zakje met de lieveheersbeestjes-in-wording.

image
Je neemt het zakje mee naar buiten, vouwt ‘m open en hangt het hele handeltje in de struik-met-ongenodigde-beestjes.

image

image

image

image

image

De larven eten als het goed is binnen 2 weken de luizen op.
Uiteindelijk worden het natuurlijk lieveheersbeestjes. De reden waarom ik larven bestelde (je kan namelijk ook volwassen Lieveheersbeestje kopen) is dat larven nog niet weg kunnen vliegen.

Nou beestjes, eet smakelijk!

Creatief met…langspeelplaat

Voor een goed doel (weeshuis in Nepal) maakte Merlijne, met een aantal klasgenoten, van lp’s leuke bakjes en verkochten deze in Utrecht. Ze haalden bijna 200 euro op!

10666090_283268705194959_546525357991282599_n
vlnr: Ditte, Fenne, Finne, Eva, Sanne, Merlijne, Sammy, Freek en Sem (7de klas Stichtse vrije school Zeist. Foto geplaatst met toestemming van alle kinderen)

Gelukkig wist ik de hand te leggen op één van de laatste bakjes; gemaakt door mijn dochter.

Foto 29-09-14 15 56 55

Foto 29-09-14 15 57 00

Hoe maak je zo’n leuk bakje van een lp?

*Oven voorverwarmen op 200 graden.
*Cakeblik op z’n kop in de oven zetten.
*Als oven heet is de lp op het bakblik leggen.
*De bedoeling is dat de lp langzaam zachter/slap wordt.
*Als de lp zacht is geworden snel handelen!
*Lp uit de oven halen (met ovenhandschoenen!) en in een (beslag)kom leggen.
*Aandrukken, (ook weer met ovenhandschoenen!)
*Binnen 20 seconden de gewenste vorm geven want de lp wordt weer snel hard.

JeugdLiefde

Mijn oudste meisje is een gevoelig meisje; een denker, creatief, humoristisch, chaotisch, zelfkritisch, onzeker, kan niet tegen onrecht maar bovenal: Lief!
Ik ben supertrots dat ik dit meisje mag zien opgroeien; met vallen en opstaan. Trots dat ik haar moeder ben. Trots dat ik veel van mezelf in haar terugzie.
Ze is net 15 geworden en heeft al een tijdje een vriendje.

Als moeder zag ik dit al een tijdje aankomen natuurlijk. Bij navraag zei ze steevast: “Neehee mam, we zijn gewoon goede vrienden!”. En dat klopte ook. Ze waren hele goede vrienden. Zitten zelfs bij elkaar in de klas.
Uiteindelijk bleken ze van goede vrienden tóch vriendje-vriendinnetje te zijn geworden.

Dochterlief had al wat “vriendjes” gehad maar (hoe ga ik dat netjes zeggen?) daar was ik echt niet heel blij mee. Ik zag dat mijn dochter zichzelf verloor; op haar tenen liep. Ik herkende haar niet meer. Die jongens hadden geen goede uitwerking op haar. Nadat het uit was zag ik mijn lieve gevoelige meisje wegglijden in zware gevoelens; véél te zware gevoelens voor een meisje van 13-14! Laten we het er maar op houden dat het geen fijne tijd was…

Nu is het anders.
Juliëtte is volledig zichzelf nu.
Ik zie echte verliefdheid maar gelukkig ook nuchterheid. Ik zie 2 jonge mensen die gek op elkaar zijn. Die elkaar stimuleren. Ik zie dat de basis vooral Vriendschap is.
Ik onderschat zulke jonge liefde niet. Tenslotte ben ik nu getrouwd met mijn jeugdliefje. Het zaadje voor onze Liefde bleek vroeger toen wíj 14-15 waren al diep geplant….

En tja, voordat je het weet staat er op zateragmorgen (nouja, middag!) een 16-jarige knul scrambled eggs te maken…in jouw keuken 😉

Het is te hopen dat L. een blijvertje is.
In ieder geval tot ná Sinterklaas.
Dit in verband met de lootjes 😉

Dropbox

Foto 28-09-14 20 16 21 (1)

Wat zijn ze lief samen he?

A personal ode to U2; my favourite band ever!

Je kent ze vast wel; van die muziekofielen. Mensen die helemaal leip van muziek zijn. Mensen die de hele discografie van de jaren 60, 70, 80 én 90 in hun hoofd hebben zitten. Mensen die bij het eerste deuntje al meteen weten wie het zingt, welke band het is, uit welke tijd het nummer stamt én ook nog mee kunnen zingen. En dan ook nog heel verbaasd en lichtelijk verwijtend aan mij vragen: „Kén je die niet??”
Nee, die ken ik niet, nooit van gehoord, er gaat geen lichtje branden en ik krijg regelmatig het gevoel dat ik mijn hele jeugd, wat muziek betreft, onder een steen heb gelegen (behalve voor één band). Ja, ik ken het hele genre van de Beatles en de Dire straits, omdat mijn ouders daar naar luisterden. Ikzelf luisterde tot aan mijn 12de naar Kinderen voor Kinderen en daarna kwam Roberto Jacketti and the scooters. En nog een band….

Natuurlijk zitten er ook in míjn hoofd een hoop nummers. Ook ík heb heus wel regelmatig dat ik een nummer ineens, na 25 jaar niet gehoord te hebben, mee kan zingen en dat mijn kinderen vragen: „Hoe kén je die in godsnaam?”. Dus blijkbaar stond de radio vroeger niet altijd uit bij mij.
Ik kom er overigens nog steeds regelmatig achter dat ik sommige nummers compleet fonetisch meezing. Inwendig lig ik dan in een deuk om mezelf!

Die ene band waar ik het over heb is U2. Vanaf de eerste keer dat ik kennismaakte met Bono &de rest was ik verkocht. Ik weet echt niet meer in welk jaar het was. Voor mijn gevoel vanaf het prille begin van U2 maar dat lijkt me sterk want het eerste album stamt uit 1980. En toen was ik 8. Waarschijnlijk was het in 1983 ,met het nummer Sunday bloody sunday, dat mijn Liefde begon.
u2

Al die jaren, tot op de dag van vandaag, ben ik U2-fan. Geen hysterische, maar een enorme liefhebber. De klanken van U2 horen bij mij; bij mijn leven.
U2 sleepte mij door lange autoritten op de achterbank naar Frankrijk. Bono zong in mijn oren door mijn felbegeerde, knalgele Sony walkman (met op de achtergrond de Dire straits van mijn vader 😉 )
U2 sleepte mij door huiswerk en leren voor proefwerken en later mijn examens. U2 was er voor mij bij puberverdriet en bij liefdesverdriet.
U2 was er toen ik voor het eerst op kamers ging wonen en ik regelmatig alleen in mijn zusterflatje zat. Bono galmde door menig leeg huis tijdens klussen en verhuizingen. Tijdens concerten (ik heb werkelijk geen idee hoeveel dat er zijn) voelde ik de muziek letterlijk tot in mijn hart en het gevoel dat ik de band bijna kon aanraken (toch een beetje hysterisch?) was gaaf! Maar nog nóóit voelde ik mij zó dichtbij U2 als in Ierland. In Dublin bestond (helaas gesloten in 2004) een pub genaamd Dockers. Het was de pub waar U2 regelmatig kwam. Zittend aan de bar op een barkruk waar Bono misschien wel eens op zat, met een halve liter Guinness voor mijn neus, voelde ik mij alsof ik zojuist een vlag had gepland op de Mount Everest!

Dockers U2

U2 was erbij toen ik mezelf compleet kwijt was in de tijd van mijn scheiding. Bono zag mij mijn tweede jeugd beleven, met alle ups and downs, en was erbij toen ik weer in rustiger vaarwater kwam.

Zoals ik al zei, ik ben echt geen muzieknerd. Ik weet niets van stromingen en ik pluis geen teksten uit. Maar de muziek van U2 raakt mij meteen in mijn kern. Ik VOEL de muziek, de woorden, de stem van Bono en de gitaar van The Edge. Bij nieuwe nummers lijkt het alsof ik ze al jaren ken en kan ik vaak meteen al meeneurieën.

Bono1

Ik vind het zo knap dat U2 door alle jaren heen zulke herkenbare muziek heeft gemaakt. Oke, af en toe een uitstapje naar iets expirimenteels maar hé, thats life! Bij het album Zooropa waren de mannen van U2 mij heel even kwijt. Maar terugkijkend weet ik nu zelfs dát album te waarderen.

Bono2

Vandaag de dag helpt Bono me bij het hardlopen. Ik geloof niet in toeval maar als ik mijn muziek op de Iphone tijdens het hardlopen op shuffle heb staan, hoor ik in élk U2 nummer wel het woordje „run” voorbij komen.
Het spiksplinternieuwe album van U2 is net uit. Wat een stunt en wat een kadootje van U2 en Apple om het album gratis weg te geven via de App-store! Ik denk dat alleen échte U2 kenners en liefhebbers snappen als ik zeg dat het nieuwe album voelt alsof het cirkeltje rond is. Het is misschien wel het beste album ever! Bij het beluisteren van „Songs of Innocence” waan ik me weer helemaal in de beginjaren van U2.
U2_montage_(black_and_white)

U2 hoort bij mij. Bij mijn verleden, bij mijn heden en bij mijn toekomst. En als het even kan wil ik deze aarde (ooit, over héle lange tijd!) verlaten met Unchained melody!

Zo, en dan ga ik nu stofzuigen en ramen lappen….met Bono!

Home sweet home

Láng voor de Pinksterdagen was ik van plan om met Pinksteren weg te gaan.
Gewoon WEG….
Net als half Nederland.
Een overnachting, ergens op een mooie plek in Nederland.
Even niets doen en genieten van de rust en het gezin.

Ook kreeg ik een tijdje terug de “aanbieding” om mee te gaan naar Pinkpop.
Jeeeetje wat leek me dat fantastisch! Eindelijk weer eens mijn favoriete band Metallica live gaan zien! Mezelf ouderwets onderdompelen in Festvalliefde,zon, bier en modder 😉

Maar ik zei Nee…(iets met wilde haren en die verloren zijn ofzo)
Ik wilde niet zelf iets leuks gaan doen en dan man en kinderen “in de steek laten” met Pinksteren. Mijn kinderen noemden mij “niet goed snik” en waren zelfs boos op me dat ik niet ging 😉

Uiteindelijk besloten we de hele Pinksteren maar niet weg te gaan. En bleven we thuis.
Wat een goede keuze was dat!

Het was nodig!
Gewoon lekker THUIS.
Genieten van de rust, van het niets-hoeven.
Hangen op de veranda.
Avonden achter elkaar BBQ-en.
Tot laat in de avond buiten bij een vuurtje.
En hoorden we op de radio van drukte en files op de wegen.
Van mensenmassa’s die “fijn” recreëerden. Van zinderende hittes en appelflauwtes.

Wij niet. Wij bleven 3 volle dagen thuis…HOME SWEET HOME

(Alleen gisteravond kwamen wij uit ons coconnetje en aten we Sushi bij de Japanner)

b0582ffa15e065676427390550ea15e8

8c59a7799a633511933c49719c447dd9

789f06d0bf8831ec8a7f55e50303413a

f20891f7079a365c18735ecfcb63e27f

Hoe waren jouw Pinksterdagen?

Iedere maandag staat mijn blog in het teken van Home sweet home en plaats ik foto’s van één bepaalde plek uit mijn huis.
Wil jij ook meedoen? Dat kan. Laat dan een reactie achter op mijn Home sweet Home blog van die week en vul je gegevens in in het SimplyLinked kadertje. Op die manier is het makkelijk en simpel om bij elkaar te gluren!

Ik zie rond in de wereld…

Vandaag gingen de aanmeldingsformulieren van de Middelbare school voor Merlijne op de bus.
Ik zeg “op de bus” maar tegenwoordig gaat dat digitaal.
De basisschool stuurt de aanmelding en alle schoolresultaten naar de Middelbare school-van-keuze.
Voor ons is dat De Stichtse vrije school in Zeist. Juliëtte (de oudere zus van Merlijne) gaat daar nu al 3 jaar met veel plezier naar school. Merlijne’s liefste wens is om daar ook naar school te gaan na de zomervakantie. Voor ons is de bovenbouw van de vrije school een logische keuze. Het past bij ons. Merlijne voelt zich er als een vis in het water. Dat weet ze omdat ze vorig jaar al naar een open dag ging. Ook dit jaar was ze op de open dag én ze heeft al een lesmiddagje meegedraaid op school. “Mam, dit is mijn school!”

Toch is het een beetje spannend of er plek is voor Merlijne.
Het vrije school onderwijs lijkt in populariteit toe te nemen. Zo waren er jaren dat iedereen die zich aanmeldde ook aangenomen kon worden.
Dit jaar schijnt het anders te zijn. De Stichtse vrije school lijkt een strenger aanname beleid te hebben. Véél aanmeldingen, dus zullen er ook kinderen teleurgesteld gaan worden.
Uiteraard gaan kinderen die de onderbouw van de vrije school hebben gedaan, vóór.
Maar we hopen zó dat Merlijne wordt aangenomen. Ook omdat haar oudere zus daar ook al naar school gaat.

Om haar wens kracht bij te zetten, schreef Merlijne zelf een motivatiebrief en die stuurden we per post naar Zeist.
En zeg nou zelf, met deze prachtbrief kunnen ze toch niet meer om haar heen?

vs

En vandaag werd “toevallig” ook nog eens superduidelijk waaróm wij zo blij zijn met het vrije school onderwijs. Juliëtte kwam vanmiddag thuis met een zelfgevlochten mand.

mand

Dus mócht Rudolf Steiner vanaf zijn wolkje toekijken en op de één of andere manier wat esotherische invloed kan uitoefenen. Gráág! 😉